(به نام خالق هستی)

دلم تشنه نگاهت،همان نگاه ویرانگری است که قلبم را به

لرزه در می آورد طوفان بی ریای عشقت همچون بادی گرد و

غبار می کند و نفرت را از قلبم می زداید مهر و محبتت

همچون آبی دریای خشکیده وجودم را سیراب می کند، نفس

های گرمت هر دم خون عشق را در رگهای پژمرده ام به

جریان می اندازد سوز عشقت را همچو مرواریدی در صدف

قلبم پنهان کرده ام اما من در مقابل این همه می خواهم